My Wisdom Tooth…

Την Δευτέρα 5/3 ώρα 9:30 πμ, ανοίγω το στόμα μου μπροστά σε 4 άτομα και μετά από 1 ώρα φεύγω από το ιατρείο χωρίς το φρονιμίτη μου… Ήταν ο πάνω φρονιμίτης, από αυτούς που δεν «πονάνε»!
Αν σας πουν ότι δεν πονάει ο άνω φρονιμίτης, σας δουλεύουν-σας μισούν-θέλουν το κακό σας!

Από τη Δευτέρα είμαι μέσα στο σπίτι και είναι Σάββατο! 9 χάπια την ημέρα! Ο Α. μου είπε να κάνω μπουκώματα με ούζο για να μην πονάω. Το σκέφτηκα σοβαρά! Με τόσα πολλά χάπια, αλκοόλ, κλεισμένη τόσες μέρες σπίτι, άγρυπνη από τον πόνο ίσως γράψω κανένα βιβλίο. Πολλοί το έκαναν και πλούτισαν! Θα δημιουργήσω μια δικιά μου γενιά λογοτεχνών, που δημιουργούν μέσα από τον πόνο.

Διότι, ο πονόδοντος από φρονιμίτη είναι από τους πιο ύπουλους πόνους. Δεν μπορείς να φας, δεν μπορείς να βγεις έξω (κυρίως για λόγους αισθητικής), δεν μπορείς να μιλήσεις, δεν μπορείς να κοιμηθείς, δεν μπορείς πλύνεις το πρόσωπο σου, χαπακώνεσαι διαρκώς με παυσίπονα-αντιβιωτικά-αντιφλεγμονώδη, δεν μπορείς να ακούσεις μουσική (επειδή πονάνε τα αυτιά σου από την εξαγωγή), μυρίζει το στόμα σου από την αφαγία, αιμορραγείς συνέχεια (κατά λάθος χτύπησαν και ένα αγγείο στο μάγουλο και δεν λέει να σταματήσει το αίμα), δεν μπορείς να σκύψεις, έχεις δέκατα, αποκτάς ένα καρούμπαλο στο κρόταφο (εκτός από το αγγείο, χτύπησαν και νεύρο), έχεις νεύρα, τρως γιαούρτι για το στομάχι σου( το οποίο σιχαίνεσαι), έχεις πρησμένο μάγουλο το οποίο είναι σαν τρίτο κωλομέρι και πάρα πάρα πάρα πολλά ακόμα….

Έτσι, έχοντας βιώσει τον ΠΟΝΟ, μπορείς να τα αποτυπώσεις στο χαρτί-υπολογιστή. Αυτομάτως εντάσσεσαι σε μια νέα γενιά ποιητών-λογοτεχνών: η γενιά των “Φρονιμίτνικ” (επηρεασμένη από τους Μπίτνικς κυρίως).

Διότι, ο πόνος που προέχεται από κάτι τόσο μικρό (το δόντι πχ), είναι πιο ισχυρό από τον πόνο που απορρέει από κάτι μεγάλο (ο χωρισμός πχ). Την ώρα, λοιπόν, που γράφεις το πονεμένο ποιήμα σου για την απελπισία για παράδειγμα, νιώθεις το αίμα να κατεβαίνει στο λαρυγγά σου με αποτέλεσμα….να απελπίζεσαι! Το καλύτερο είναι ότι δεν θα σε χαρακτηρίσουν ποτέ “δήθεν”! Γιατί? Γιατί το έχεις βιώσει!




(photo by flickr.com-strangemagee)

Famous songs by Phil Spector:

“To Know Him Is to Love Him” Teddy Bears (12/01/58, #1)

“Be My Boy” Paris Sisters (5/15/61, #56)

“There’s No Other (Like My Baby)” Crystals (1/06/62, #20)

“Every Breath I Take” Gene Pitney (9/11/61, #42)

"Under The Moon of Love” Curtis Lee (11/27/61, #46)

“Be My Baby” Ronettes (10/12/63, #2)

"Corrine, Corrina” Ray Peterson (1/09/61, #9)

“The long and Winding Road” / “For You Blue” Beatles (6/13/70, #1)


“Try Some, Buy Some” Ronnie Spector (5/22/71, #77)

"River Deep - Mountain High” Ike and Tina Turner (6/18/66, #88)

To know him, is to love him...(part2)

Παντρεύτηκε την Veronica “Ronnie” Bennett, τραγουδίστρια των Ronettes. Εκείνη τη μαγευτική στιγμή της ένωσης τους , με τα πουλάκια να τιτιβίζουν χαρούμενα, τα τριαντάφυλλα να ανοίγουν το μπουμπούκι τους στον φίλο τους τον ήλιο, τα παιδάκια να παίζουν ανέμελα κρυφτό στη πλατεία και το αγόρι να φιλάει το κορίτσι πίσω από το θάμνο μην τους δει ο κουτσομπόλης γείτονας και τους καρφώσει στους γονείς τους, ήλθε το τέλμα… Πέρασαν χρόνια μέχρι να χωρίσουν, αλλά ήταν αρκετά για να γεμίσουν ένα ολόκληρο βιβλίο με τις φρικιαστικές λεπτομέρειες της ζωής της Ronnie.

Σύμφωνα με τη Ronnie, o Spector κάθε άλλο παρά gentleman ήταν. Κάθε φορά που τον απειλούσε ότι θα τον χώριζε, ο Spector της έδειχνε με το δάχτυλο το υπόγειο. “Αν με χωρίσεις, θα σε σκοτώσω και θα σε βάλω στο φέρετρο, το οποίο το έχω επιχρυσώσει ειδικά για σένα! Και για να βλέπω το όμορφο προσωπάκι σου, έχω βάλει και γυάλινο καπάκι!”
Για να φτιάξει μαλλί-νύχι, έπρεπε να πάρει ειδική άδεια από τον σύζυγο της. Η άδεια αυτή επέτρεπε και τη χρήση των παπουτσιών της, αφού ο Spector τα έκρυβε για να μην φύγει από την έπαυλη που έμεναν…
Όταν ο Phil Spector συνεργαζόταν με τους Beatles και τους Rolling Stones, κλείδωνε την Ronnie όπου έβρισκε για να μην τον απατήσει…
Επιπλέον, όταν ο Spector βρισκόταν σε περιοδείες, έπαιρνε τηλέφωνο την Ronnie για να ακούει την ανάσα της όταν θα κοιμόταν… Όχι, δεν είναι ρομαντικό, είναι λίίίίγο άρρωστο!
Μετά από χρόνια, τον χώρισε και για να τον εκδικηθεί έγραψε ένα βιβλίο αναφέροντας με λεπτομέρειες τη βίαιη προσωπικότητα του Spector απεναντί της… Αποζημιώθηκε με αρκετά χρήματα…
Και ερχόμαστε στον διάλογο του προλόγου…
Τον Φλεβάρη του 2003, ο Spector συνελήφθη για τον φόνο της 40χρονης ηθοποιού Lana Clarkson…
H δίκη είναι σε εξέλιξη…(αναμονή μέχρι τις 19 Μαρτίου 2007)

(photo by flickr.com, substorm)

To know him, is to love him... (part1)

- Αναβάλλεται η δίκη σας μέχρι τις 19 Μαρτίου 2007… Είστε ελεύθερος να βγάζετε ακόμα συγκροτήματα και να τα οδηγείτε στην επιτυχία…

- Σας ευχαριστώ πολύ, και σας υπόσχομαι να μαζέψω στοιχεία για την αθώωση μου και κυρίως δεν θα ξανασκοτώσω γυναίκες!

- Εγώ σας ευχαριστώ, κύριε Phil Spector!

Και έτσι τελείωσε προσωρινά ο πρώτος κύκλος της δίκης ενός από τους μεγαλύτερους μουσικούς παραγωγούς στην ιστορία των νοτών…

Στις 23 Δεκεμβρίου 1940, ο Harvey Phillip Spector είδε το φως της δημοσιότητ… ουπς συγνώμη! το φως της ζωής εννοούσα! Μεγάλωσε στο Bronx (New York) αλλά στα 13 του μετακόμισε με την οικογενειά του στο Los Angeles, στη πόλη που γνώρισε τη μουσική. Όταν ακόμα ήταν στο σχολείο, μαζί με 3 φίλους του, δημιούργησαν ένα συγκρότημα. Τους “Teddy Bears”. Ο Spector έγραφε τα τραγούδια, έπαιζε κιθάρα και παράλληλα ήταν ένας από τους τραγουδιστές. Κατάφεραν να μπουν στο Νο#1 των 100 singles στο Billboard με ένα κομμάτι του Spector, το “To know him, is to love him”. H φράση αυτή είχε γραφτεί στον τάφο του πατέρα του…

Ο Spector, άρχισε να δουλεύει στα studios. Η αναγνώριση ξεκίνησε από ένα κομμάτι που έγραψε στον Ben E. King, το “Spanish Harlem”. Σιγά σιγά, μάθαινε τη δουλειά και μαγεύτηκε από τον τρόπο που μπορούσε να χειραγωγήσει τη μουσική και κυρίως τους μουσικούς. Ήταν αυτή η εξουσία που θα τον οδηγούσε στην επιτυχία και στα δικαστήρια…

Μετά από μερικά χρόνια, καταφέρνει να ιδρύσει μαζί με τον Lester Sill, την Phillis Records. Το πρώτο συγκρότημα που “κλείνει” ήταν οι The Crystals. Ακολούθησαν ονόματα όπως οι Beatles, Leonard Cohen , Ramones, Ike and Tina Turner, John Lennon, Ray Peterson, Ronettes, George Harrison, Gene Pitney, Starsailor και πολλοί πολλοί πολλοί πολλοί άλλοι…

Όμως, η προσωπική του ζωή αποτέλεσε αρκετές φορές τροχοπέδη για την επαγγελματική του. Ο λόγος?

Η εκκεντρικότητα, η υπερβολή και ίσως η ακραία συμπεριφορά που αποκτούσε όταν βρισκόταν κοντά σε ανθρώπους… Φυσιολογικούς ίσως?

Συνεχίζεται...