Album of the summer...

Πριν απο κάτι μήνες, μου έδωσε ο πατέρας μου έναν δίσκο...

Το μόνο που μου είπε ήταν: "Πιστεύω οτι θα σου αρέσει".

Τοποθετώ το δίσκο προσεκτικά στο παλιό πικ απ...

Παρατηρώ την βελόνα να γλείφει προκλητικά τον δίσκο...

Ακούγεται το πρώτο κομμάτι...

Διαβάζω το εξώφυλλο...

Λέγεται Theme From Joy House...

Ανατριχιάζω ολόκληρη...

Και ΞΑΦΝΙΚΑ.........

Συνειδητοποιώ οτι η ανατριχίλα προέρχεται απο το γεγονός του οτι ο πατέρας μου ήταν σίγουρος οτι θα μου άρεσε ο συγκεκριμένος δίσκος...(Αναθεματισμένη κληρονομικότητα!)

Ήρθε το καλοκαίρι, και σκέφτηκα οτι με ένα παγωμένο κοκταίλ (ή με ένα ουισκι το χειμώνα), ο Jimmy Smith είναι ο ιδανικός οργανίστας που μπορεί να σε μεταφέρει σε ένα διαφορετικό κόσμο (θα σας αφήσω να το πλάσετε έτσι όπως θέλετε εσείς). Ο δικός μου κόσμος πάντως, είναι κάπως έτσι:

Ρόζ δράκοι να τρέχουν πάνω σε μπλέ γάτες, κουνέλια να μαλώνουν με τους πολύχρωμους λαγούς και να τραβάνε τα αυτιά τους για να μοιάσουν στον Fred Aster, τον Louis Armstrong να τραγουδάει μόνο για τους Κινέζους με καραόκε, ο ήλιος να φωτίζει τον ουρανό με blue-black light για να δώ πόσο άσπρα είναι τα δόντια των σκυλιών, και άλλα πολλά.....

Σας παραδίδω το κομμάτι "The Cat" απο το άλμπουμ του Jimmy Smith "The Cat"...

(Mια ισπανική(?!) ταινία μικρού μήκους, ότι πλησιέστερο βρήκα στο youtube.com. ΣΥΓΝΩΜΗ!)